مرا می‌شناسی بقیعم/ منم قبله گاه غریبان

مرا می شناسی بقیعم/ که با اشک و آهم چراغان

چه شبها که بی روضه مردم/ در آغوش من گریه کردند

به صادق به باقر به سجاد/ به یاد حسن گریه کردند

غم غربت من/ رسیده به افلاک

که ارکان ارض است/ در این تربت پاک

(واویلا، واغربتا)

بقیعم که پر کرده عمری/ غم فاطمه خلوتم را

زپنهانی قبر زهرا/ بخوان قصه غربتم را

گهی بر مزار امامان/ گهی نزد ام البنینم

من آن تربت ساده هستم/ که با عرشیان همنشینم

شده زائر من/ هزاران کبوتر

شده همدم من/ مزار پیمبر

(واویلا، واغربتا)

پر از ماتم فاطمیه/ پر از داغ پیغمبرم من

پر از روضه‌های نخوانده/ پر از غربت حیدرم من

پریشانم از منع گریه/ پریشانم از منع ماتم

به سر آید این عصر عسرت/ بنا بر روایات محکم

دل من گرفته /خدایا خدایا

از این عمروعاصان/ از این بولهب‌ها

(واویلا، واغربتا)

میلاد عرفان پور